Laboratorium Firebase umożliwia testowanie aplikacji na różnych urządzeniach i w różnych konfiguracjach. W tym przewodniku dla początkujących znajdziesz opis ścieżki wdrożenia oraz wprowadzenie do ofert Laboratorium na Androida.
Informacje na temat limitów i abonamentów Laboratorium znajdziesz w artykule na temat użycia, limitów i cen.
Kluczowe pojęcia
Gdy przeprowadzasz test lub zbiór przypadków testowych w odniesieniu do wybranych urządzeń i konfiguracji, Laboratorium testuje Twoją aplikację partiami, a potem wyświetla wyniki w formie tabeli testów.
Urządzenia × wykonania testów = Macierz testów
- Urządzenie,
- Urządzenie fizyczne lub wirtualne (tylko z Androidem), na którym przeprowadzasz test, np. telefon, tablet lub urządzenie do noszenia. Urządzenia w zestawie testów są identyfikowane na podstawie modelu urządzenia, wersji systemu operacyjnego, orientacji ekranu i regionu (nazywanego też ustawieniami geograficznymi i językowymi).
- Testowanie i wykonywanie testu
- Test (lub zbiór przypadków testowych) do uruchomienia na urządzeniu. Możesz przeprowadzić 1 test na urządzenie lub opcjonalnie podzielić test na fragmenty i uruchomić jego przypadki testowe na różnych urządzeniach.
- Zestaw testów
- Zawiera stany i wyniki testów wykonanych testu. Jeśli którekolwiek wykonanie testu w tablicy nie powiedzie się, cała macierz kończy się niepowodzeniem.
Krok 1. Przygotuj test do przesłania do Laboratorium
Dostępne typy testów
W Laboratorium możesz uruchomić opisane poniżej testy. Pamiętaj, że wszystkie typy testów są ograniczone do 45 minut na urządzeniach fizycznych i 60 minut na urządzeniach wirtualnych. Każdy niewykryty wyjątek spowoduje błąd testu.
Test z instrumentacją lub test jednostkowy: test napisany za pomocą platformy Espresso lub Automator interfejsu użytkownika. Dzięki temu testowi możesz jasno określić stan aplikacji, aby zweryfikować poprawność działania za pomocą interfejsu AndroidJUnitRunnerAPIs.
Instrukcje przygotowania testu do przeprowadzenia w Laboratorium znajdziesz w sekcji Przeprowadzanie testu z instrumentacją.
Instrukcje tworzenia testu z instrumentacją znajdziesz w dokumentacji dla deweloperów aplikacji na Androida.
Test Robo: automatyczny test, który analizuje interfejs aplikacji, a następnie bada go metodowo, symulując działania użytkowników bez konieczności pisania kodu. Więcej informacji znajdziesz w artykule Informacje o testach Robo.
Test pętli gry: test wykorzystujący „tryb demonstracyjny” do symulowania działań graczy w grach mobilnych. To szybki i skalowalny sposób sprawdzania, czy gra działa dobrze. Jeśli zdecydujesz się uruchomić test pętli gry, możesz:
Pisanie testów natywnych w Twoim silniku gry
Unikaj pisania tego samego kodu dla różnych UI i platform testowych.
Opcjonalnie możesz utworzyć wiele pętli, które będą przeprowadzane w jednym wykonaniu testu (więcej informacji znajdziesz w artykule Informacje o testach pętli gry). Możesz też uporządkować pętle za pomocą etykiet, by łatwiej je śledzić i uruchamiać określone pętle.
Instrukcje uruchamiania tego testu w Laboratorium znajdziesz w artykule Uruchamianie testu pętli gry.
Narzędzia do przeprowadzania testu
Możesz wybrać następujące narzędzia do przeprowadzenia testu:
Zalecane dla nowych użytkowników: konsola Firebase umożliwia przesyłanie aplikacji i rozpoczynanie testowania w przeglądarce. Instrukcje przeprowadzania testów za pomocą tego narzędzia znajdziesz w sekcji Testowanie za pomocą konsoli Firebase.
Integracja z Androidem Studio umożliwia testowanie aplikacji bez opuszczania środowiska programistycznego. Instrukcje przeprowadzania testów za pomocą tego narzędzia znajdziesz w artykule Testowanie w Android Studio.
Interfejs wiersza poleceń gcloud umożliwia interaktywne przeprowadzanie testów z poziomu wiersza poleceń. Sprawdza się też w przypadku tworzenia skryptów w automatycznym procesie kompilacji i testowania. Instrukcje przeprowadzania testów za pomocą tego narzędzia znajdziesz w sekcji Testowanie za pomocą interfejsu wiersza poleceń gcloud.
Możesz też bezpłatnie testować swoją aplikację w Laboratorium, przesyłając i publikując pliki APK aplikacji w Sklepie Play, używając kanału alfa lub beta. Więcej informacji znajdziesz w artykułach Używanie raportów przed opublikowaniem do wykrywania problemów i testów Robo.
Krok 2. Wybierz urządzenie testowe
Laboratorium obsługuje testy na kilku markach i modelach urządzeń z Androidem zainstalowanych i działających w centrum danych Google. Testowanie na urządzeniach w Laboratorium pomaga wykrywać problemy, które mogą nie wystąpić podczas testowania aplikacji za pomocą emulatorów w Android Studio. Więcej informacji znajdziesz w sekcji Dostępne urządzenia.
Krok 3. Sprawdź wyniki testu
Niezależnie od sposobu rozpoczęcia testów wszystkie ich wyniki są zarządzane przez Laboratorium i można je wyświetlać online.
Podsumowanie wyników testu jest przechowywane automatycznie i można je wyświetlić w konsoli Firebase. Zawiera on najważniejsze dane dotyczące testu, m.in. filmy dotyczące konkretnego przypadku testowego, zrzuty ekranu, liczbę zaliczonych lub niezaliczonych testów oraz wyniki niepewne.
Nieprzetworzone wyniki testu zawierają logi testowe i szczegóły dotyczące błędów aplikacji oraz są automatycznie zapisywane w zasobniku Google Cloud. Jeśli określisz zasobnik, ponosisz odpowiedzialność za koszty miejsca na dane. Jeśli nie określisz zasobnika, Laboratorium utworzy go bezpłatnie.
Więcej informacji znajdziesz w artykule Analizowanie wyników Laboratorium Firebase.
Gdy zainicjujesz test w Android Studio, możesz też sprawdzić jego wyniki w środowisku programistycznym.
Czyszczenie urządzenia
Google bardzo poważnie traktuje bezpieczeństwo danych Twojej aplikacji. Postępujemy zgodnie ze sprawdzonymi metodami branżowymi, aby po każdym uruchomieniu testów usuwać dane aplikacji i resetować ustawienia systemu dla urządzeń fizycznych, aby były gotowe do nowych testów. W przypadku urządzeń, które mogą zostać uzupełnione za pomocą niestandardowego obrazu przywracania, przechodzimy o krok dalej, czyli w czasie między testami wykorzystujemy dane urządzenia.
W przypadku urządzeń wirtualnych używanych przez Laboratorium instancje urządzeń są usuwane po ich użyciu, aby w każdym przebiegu testu była używana nowa instancja urządzenia wirtualnego.
Laboratorium i Usługi Google Play
Urządzenia w Laboratorium zwykle korzystają z najnowszej wersji pakietu SDK Usług Google Play, ale w niektórych przypadkach po opublikowaniu nowej wersji pakietu może upłynąć kilka dni. Niektóre urządzenia mogą powodować problemy ze zgodnością.
Zezwalanie urządzeniom testowym na dostęp do prywatnych serwerów backendu
Niektóre aplikacje mobilne muszą komunikować się z prywatnymi usługami backendu, aby działać prawidłowo podczas testów. Jeśli Twoje serwery backendu są chronione przez reguły zapory sieciowej, możesz zezwolić na dostęp do urządzeń fizycznych i wirtualnych Laboratorium, korzystając z bloków adresów IP poniżej do otwierania tras przez zaporę sieciową.
Reklama mobilna
Laboratorium udostępnia skalowalną infrastrukturę, która automatyzuje testowanie aplikacji. Niestety, ta funkcja może być niewłaściwie wykorzystywana przez złośliwe aplikacje służące do generowania fałszywych przychodów z reklam.
Aby ograniczyć ten problem:
Jeśli korzystasz z zewnętrznych dostawców reklam cyfrowych (np. z sieci reklamowych lub platform DSP) lub współpracujesz z nimi, podczas tworzenia i testowania aplikacji zalecamy używanie reklam testowych zamiast prawdziwych reklam.
Jeśli w teście musisz użyć prawdziwych reklam, powiadom dostawców reklam cyfrowych, z którymi współpracujesz w celu odfiltrowywania przychodów i całego powiązanego ruchu generowanego przez Laboratorium, korzystając z blokad adresów IP poniżej. Nie musisz powiadamiać dostawców reklam należących do Google, ponieważ zrobi to za Ciebie Laboratorium.
Adresy IP używane przez urządzenia z Laboratorium
Cały ruch w sieci generowany przez urządzenia w Laboratorium pochodzi z tych bloków adresów IP.
Dostęp do tej listy możesz też uzyskać za pomocą gcloud beta firebase test ip-blocks list
polecenia w interfejsie wiersza poleceń gcloud. Lista jest aktualizowana
średnio raz w roku.
| Platforma i typ urządzenia | Blok adresów IP CIDR |
|---|---|
| fizyczne urządzenia z Androidem i iOS, urządzenia wirtualne Arm |
70.32.128.0/19 (dodano 02.2022) 108.177.6.0/23 108.177.18.192/26 (dodano 02–2022) 108.177.29.64/27 (rozszerzono 2–2022) 108.177.31.160/27 (dodano 02–2022) 199.36.156.8/29 (dodano 02–2022) 199.36.156.16/28 (dodano 02–2022) 209.85.131.0/27 (dodano 02.2022) 2001:4860:1008::/48 (dodano 02-2022) 2001:4860:1018::/48 (dodano 02-2022) 2001:4860:1019::/48 (dodano 02-2022) 2001:4860:1020::/48 (dodano 02-2022) 2001:4860:1022::/48 (dodano 02-2022) 70.32.128.48/28 (dodano 04.04.2024) |
| Wirtualne urządzenia z Androidem (inne niż uzbrojone) |
34.68.194.64/29 (dodano 11–2019) 34.69.234.64/29 (dodano 11–2019) 34.73.34.72/29 (dodano 11.2019) 34.73.178.72/29 (dodano 11–2019) 34.74.10.72/29 (dodano 02.2022) 34.136.2.136/29 (dodano 02–2022) 34.136.50.136/29 (dodano 02–2022) 34.145.234.144/29 (dodano 02–2022) 35.192.160.56/29 35.196.166.80/29 35.196.169.240/29 35.203.128.0/28 35.234.176.160/28 35.243.2.0/27 (dodano 7.2019) 35.245.243.240/29 (dodano 02–2022) 199.192.115.0/30 199.192.115.8/30 199.192.115.16/29 |
| Blokady adresów IP urządzeń nie są już używane |
74.125.122.32/29 (usunięto 2–2022 r.) 216.239.44.24/29 (usunięto 2–2022 r.) |